Is er nog groei mogelijk?
Recent werd in een open brief door 238 academici gesteld dat Europa geen behoefte meer heeft aan meer groei, maar eerder gebaat is met een stabiliteits-en welzijnspact. De essentie van deze brief is samen te vatten in de volgende vraag: hoe kunnen we ons economisch model heroriënteren zodat we in staat zijn welvaart op een rechtvaardige manier te verdelen en planetaire grenzen te respecteren?
Op macro-economisch niveau zou groei terecht in twijfel moeten getrokken worden
De vaststelling is dat economische groei almaar moeilijker te realiseren is bv. door dalende productiviteitsstijgingen, verzadiging van markten, milieudegradatie. Daarom wordt geprobeerd de groei aan te zwengelen met het maken van meer schulden, het versoepelen van de milieuwetgeving en het snoeien in de sociale bescherming.
Hoe zit het op bedrijfsniveau?
Er zijn natuurlijk goede voorbeelden van werkgevers die het menselijk kapitaal naar waarde schatten. Wouter Torfs onderlijnt dit keer op keer. Anderen leren dit desgevallend uit pure noodzaak zoals Jeff Bezos van Amazon die op het vlak van tewerkstelling zo’n slechte reputatie heeft opgebouwd dat hij nu plots bereid is om meer loon te betalen.
En wat met de handelsvertegenwoordigers, verkopers?
Dikwijls wordt een beoordeling bijna uitsluitend op cijfers gebaseerd. Als goed wordt gepresteerd, kan het nog altijd beter. Dat er op een bepaald ogenblik in een regio een saturatiepunt wordt bereikt, is ondenkbaar. De vertegenwoordiger wordt soms uitgeperst als een citroen, maar krijgt niet de nodige ondersteuning en de nieuwigheden om blijvend groei te realiseren.
Blijven we in een doodlopende straat staan of gaan we voor nieuwe mogelijkheden?
Het aantal jobs doet niet zozeer ter zake, maar wel dat het om betekenisvolle jobs gaat waardoor tevens ongelijkheden teruggedrongen worden en de levenskwaliteit van iedereen verhoogt. Waarom er zo weinig belangstelling is voor een duurzame toekomstvisie? Bart Van Craeynest (econoom en auteur van het boek ‘Superstaat’ ) houdt in De Tijd van 19 september 2018 voor dat onze kinderen het later alleen beter zullen hebben als hun ouders dankzij economische groei. Aldus is het natuurlijk al helemaal geen optie om andere economische modellen te bedenken.
Angst voor nieuwigheden
Meestal vallen mensen graag terug op iets wat altijd al succesvol bleek. Moeten we dan wachten tot het werk echt niet meer ‘werkbaar’ is? Ik meen van niet.