De vraag is: waar gaan we het geld zoeken?
Uit de uitleg van Peeters en Jambon in Terzake van maandag, 23/07 jl. blijkt dat degenen die werkloos worden, gemakkelijk ander werk zullen kunnen vinden binnen de 6 maanden. Als dit niet het geval is, dan gaat de werkloosheidsuitkering drastisch terugvallen vanaf de zevende maand werkloosheid om ze extra te ‘motiveren’. De premier benadrukte intussen dat ditmaal voor het eerst een gigantische oefening is gebeurd met een aanmoediging, ‘een positief verhaal’. Dit zou dus een stimulans zijn, want het moet toch de bedoeling zijn om te gaan werken …, om dan opnieuw fiks belast te worden op uw loon.
Sommigen dragen (veel) meer bij dan anderen.
De arbeidsdeal moet volgens de regering ruim 500 miljoen EURO in het laatje brengen. Door re-integratie van langdurig zieken en invaliden zou 40 miljoen EURO bespaard worden. De strijd tegen fiscale en sociale fraude moet respectievelijk (slechts) 150 en 100 miljoen EURO opbrengen of samen minder dan de helft van het bedrag van de arbeidsdeal. Hoe zat dat ook weer met de Panama (en andere) Papers (alsook Leaks)?
Altijd met dat vingertje wijzen.
Vicepremier Peeters herinnerde eraan dat onder de vorige regering, met Monica De Coninck (SP.A) als minister van Werk, ook al een degressiviteit van de werkloosheidsuitkering werd ingevoerd. Dat zou een loutere besparingsoefening geweest zijn terwijl het nu zou gaan om een activerend verhaal dat budgetneutraal zou zijn. Geloofwaardig?
Wie wordt bestraft?
Het begrip ‘passende dienstbetrekking’ wordt verruimd. Dit houdt in dat werkzoekenden niet langer kunnen inroepen dat een werkaanbod niet overeenkomt met het beroep dat ze voordien uitoefenden, als ze voor dat werkaanbod de nodige competenties hebben. Zijn alle werklozen dan zo onvoldoende werkwillig? Trouwens, de beloofde jobs komen er misschien wel in aantal, maar dan enkel als flexi-jobs en mini-jobs meegeteld worden als echte banen.
O ja, niet alleen de bruggepensioneerden (SWT), maar ook de werkloze 50-plussers krijgen minder pensioen. Toch een beetje triestig als je moeilijk terug aan de bak geraakt na een carrière van meer dan 30 jaar, niet?
Fiscale rechtvaardigheid of toch niet?
Er komt wel een jaarlijkse heffing van maar liefst 0,15 procent op effectenrekeningen (aandelen, obligaties, fondsen), of toch als het gemiddeld uitstaande bedrag meer dan 500.000 euro per persoon bedraagt. Voor alle duidelijkheid: een koppel betaalt die taks dus pas op een vermogen van meer dan een miljoen.
Wat een onvoorstelbare wereldvreemdheid !
Tijdens mijn loopbaan als juridisch adviseur sociaal recht heb ik maar al te dikwijls meegemaakt dat werknemers in de sukkelstraat komen door bv. een faillissement van hun werkgever, een ongelukkige overname van hun bedrijf. Er zijn echt wel mensen die werkloos worden, ook voor langere tijd, die nochtans heel wat in hun mars hebben. Daarom is sociale rechtvaardigheid broodnodig.